Levaba tempo sen sen verte, tanto que
incluso cheguei a pensar que non querías saber nada de min. Sei que
o ano que ven non nos vamos a ver tanto como nos últimos vinte e por
iso agradecín a túa inesperada visita. Pode que non fora o día
axeitado nin o mes oportuno e que todos viran con recelo a túa
aparición pero para min foi unha agradable sorpresa. Sen dúbida das
mellores deste estío.
Vinte vir de lonxe e cando cando
rozaches a miña meixela sen avisar estremecín por dentro. Que
sensación! Xa ía tempo que non me sentía así... Todos se
agobiaron e enlouqueceron en canto nos viron xuntos, mirábanche con
aires de superioridade e non querían saber de ti. Non entendían a
felicidade que me provocaba terche ó redor, xunto a min, ó redor do
meu corpo...
P.D: que saibas que tamén votarei de
menos o xeito que tes de convertir as cidades, os nosos paseos pola
cidade vella de Santiago e os segredos que escondes alá arriba,
dende onde ves.
No hay comentarios:
Publicar un comentario